Düzce Üniversitesi

Şüphesiz ki; günümüzde yaşayan, tarımsal kimliği ve sınırlı kapasitesiyle, yerleşmeler sistematiğinde edilgen bir mozaik oluşturan Düzce kenti, bölgesel gelişme stratejileri doğrultusunda ve özellikle üniversitenin gelişme perspektifinde Üniversite Kenti Kimliği ile kültürel aktivitelerde etkin bir rol kazanacaktır. Hedeflenen kapasitesiyle ve uzmanlık alanlarıyla Düzce Üniversitesi’nin, yaşayan ekonomik ve kültürel değerlerin yücelmesi bağlamında, Düzce kentinde ve çevre hinterlandında lokomotif bir işlev görmesi beklenmektedir.

Yaşayan konumu ile görülen Düzce Üniversitesi Kampüsü fiziki ve sosyal anlamda bütünsellik ifade eden, planlamanın sonucu olmaktan öte; değişik zaman aşamalarında günün gereksinimi olan kararlarla, birbirinden bağımsız uygulamaların ortaya konduğu dağınık bir yerleşme dokusunu ifade etmektedir. Zorlu topografyası, omurgasız yapısı ve araca dayalı ulaşım sistemi eğitim birimlerinin birbirinden kopuk olmasına ve yerleşkenin parçalı gelişmesine neden olmuştur. Bu durum kampüsün merkezindeki toplanma/sosyalleşme alanının işlevini yerine getirememesini ortaya çıkarmakla birlikte, kampüs genelinin verimli kullanılamamasına ve çevreyle bağlantı kuramamasına yol açmıştır.

Bu sebeple sosyal ve kültürel faaliyetlere elverişli, sürdürülebilir ulaşımın ön planda olduğu, topografyanın avantaja dönüştürüldüğü, fakülte birimlerinin birbiriyle bağlantısının kurulabildiği, çevreyle etkileşim içinde olan bir kampüs kavramı, planlama yaklaşımında temel ilkeyi ifade etmektedir.

Yaşayan konumuyla, değişik zamanlarda, değişik kotlarda ve dağınık bir konumda birbirleriyle iletişimsiz olarak gerçekleştirilmiş olan, eğitim ünitelerinin sosyal ve fiziki bir bütünlük içinde yeniden organizasyonu öncelikle yatay yaşam omurgalarının geliştirilmesini zorunlu kılmaktadır. Bundan böyle geleceğe yönelik üniversite gelişme stratejilerinin gereği olan unsurlar (yapılar), yatay omurganın çevresinde tanımlanan sosyal ve fiziki bütünselliği tamamlayan unsurlar olarak planlanmalıdır. Bu açıdan bakıldığında, topografyanın ortaya koyduğu koşullar yatay omurgalarının ortalama 200 ve 220 kotlarında gerçekleştirmesini gerektirmektedir. Bu omurgalar kampüs kurgusunu tamamlarken, giriş kapılarına da ulaşarak kampüsün dış dünyayla olan ilişkisini de kurmaktadır..

Projenin temel hedeflerinden biri; sürdürülebilir/eko ulaşım yöntemleriyle kampüsteki araç kullanım oranını minimum seviyeye indirmektir. Doğu-batı aksındaki taşıt yolu kaldırılarak kampüs içi yayalaştırmayı temel alan işlevsel bütünlük amaçlanmıştır. Bireysel araç kullanımının azaltılması, bisiklet kullanımının ve yürünebilirliğin artırılması için yaya mekânlarının sürekliliği sağlanmıştır. Bisiklet ile erişim sürdürülebilir ulaşımın bir parçasıdır. Bu anlamda kampüs içinde bisiklet yolu ağı oluşturulmuştur. Genel ulaşım sistematiği böyle tasarlanmakla birlikte, kampüste konumlanmış ve konumlanacak olan her ünitenin araçlı servis girişi ve otopark gereksinimi özel çözümlerle sağlanmıştır.

Kampüse girişler hastane girişi ayrı tutularak iki giriş çıkış kapısı olarak önerilmiş, Güneydoğu kapısı güvenlikli ana giriş olarak düzenlenirken kapasiteli bir otopark öngörülerek bir transfer noktası planlanmıştır.

Düzce Üniversitesi’nin faaliyetleri ve vizyonu doğrultusunda çok önemli bir yere sahip olan kuzeydeki orman alanları, gerek üniversitenin araştırmaları, gerekse dışardan gelen kullanıcıların rekreatif faaliyetlerde bulunması için kurgulanmıştır. Mevcut ağaçların zarar görmemesi ve doğallığını koruması sebebiyle fiziksel müdahaleden kaçınılan alan için belirli rotalar önerilmiş olup kampüs yaşamıyla ilişkilendirilmesi hedeflenmiştir.

Üniversitenin doğu bölgesindeki gelişme alanı, yatayda hayat tasarım prensibine göre tasarlanacaktır. Gelişme alanında bulunan, topografik açıdan en yüksek nokta hem bakı noktası, hem de rekreasyon alanıdır. Gelecekte bu bölgede kurulması öngörülen, tıp fakültesi ve orman fakültesi bünyesindeki bir AR-GE merkezi, üniversitenin vizyonuyla da örtüşmektedir.

Kampüsün mevcut durumu ve önerilen yapılar bir araya geldiğinde, yapısal çevrenin mekânsal niteliğinin iyileştirilmesi ve onun özgün bir yerleşime dönüştürülmesi hedeflenmiştir. Kent çeperinde bulunan yerleşkenin, kentin ürettiği sosyal ilişkileri de bünyesinde bulundurması gerekmektedir. Bu bağlamda kampüsün tasarımında ortaya çıkan ana düşünce; sosyal ilişkilerin kurulduğu kamusal alanların, meydanların, sokakların, kültür merkezlerinin, spor merkezlerinin, parkların, yarı açık ve yarı kapalı alanların, eğitim ve öğretim birimleri ile direk ilişkisini kuracak bir yaşam omurgası yaratmak olmuştur.

Günümüzde akademik eğitim ortamında sınırların kalktığı görülmektedir. Diğer taraftan akademik ve idari yapı arasında doğrudan bir ilişki olmakla birlikte her disiplin bağımsız bir yapıya sahiptir. Yaratılan bu omurga ile fakülte ve bölümler, özel ve bağımsız yapılarını korurken; diğer disiplinlerle beraber gerçekleştirebilecekleri aktiviteler için çeşitli ve sürpriz mekânlara sahip olabileceklerdir.

Bu bağlamda yerleşkenin batısında bulunan kültür meydanı kamuya gece gündüz açık olacaktır. Kampüsün kalbini oluşturan bu meydanda kültür merkezi, tiyatro, kütüphane ve öğrenci kulüpleri bulunacaktır. Tüm yerleşkenin ortak buluşma mekânı olan alan, konserler, festivaller, seremoniler, sergi vb. aktiviteler için kullanılabilecektir. Kampüsün güney batısında yer alan açık-kapalı spor alanları, yeni merkez ile bütünleşerek sosyal-kültürel bir spor aksı oluşturacaktır.

Mevcut öğrenci merkezi ile ilişkilendirilen, ticaret birimlerinin bulunduğu yapı, kampüsün hali hazırda 222 kotunda yaşayan yaya aksını güçlendirirken, zorlu topografya da yaya ulaşımına alternatif bir çözüm üretmektedir. Bu yaya aksı üzerinde bulunan mevcut orman fakültesi ve cami arasındaki alana İlahiyat Fakültesi ve misafirhane yerleştirilerek yerleşke birimleri arasında süreklilik sağlanmıştır.

Yarışmaya hazırlanan Düzce Üniversitesi Kampüs Projesi 1. seçilmiştir.