İstanbul Gabriel Evi

Gabriel Evi, bulunduğu binanın eşsiz tarihinde köklerini bulan bir restorasyon projesi… İtalya’yı Türkiye’ye,ve İstanbul’a bağlayan bir tarih.

Binanın bulunduğu yer,  Beyoğlu’nun en eski mahallerinden biri olan Aynalı Çeşme’nin etekleri…

Bölge, 19. yüzyıldan itibaren, sonradan İstanbul Levantenleri arasında anılacak İtalyan mimar, sanatçı ve dekoratörler için bir uygulama alanı haline geldi. O dönem kırsal nüfusun göçü ile İstanbul büyüyor ve şehri harabeye çeviren büyük yangınlar nedeniyle kent dokusu yenileniyordu. Osmanlı geleneğine de saygı duymayı ihmal etmeyen yeni mimarlık ve kentsel çalışmalar, modernleşmenin ve Avrupalılaşmanın ilk nüveleriydi.

Bu yenilenmede dönemin ünlü mimarları arasında gösterilen İtalyan Guglielmo Semprini, Gabriel evinin de bulunduğu yapının tasarımcısı oldu. Bu ev, zenginler için düşünülmüş binanın son katında, hizmetlilerin kullanımı için tasarlanmıştı.

Yapıyı ilk incelediğimizde, yığma duvarların iyi durumda olduğu tespit edildi. Çatının strüktüründe ve sonradan yapıldığı anlaşılan sıvalarda ise problemler göze çarpmaktaydı. Yapıya müdahalemiz çatının yeniden ele alınması ile başladı, tavan ve duvar fresklerinin çıkma ihtimali nedeniyle sıvaların özenle sökülmesi ile sürdürüldü. Sonrasında bulduğumuz fresklerin yanı sıra tüm ahşap zemin korumaya alındı. Çatı orijinaline göre yorumlandı ve ahşap strüktür algılanacak şekilde yeniden inşa edildi.

Mimarlar projeye korumacı bir duyarlılıkla yaklaşırken, aynı zamanda kullanıcının istek ve alışkanlıklarını da dikkate aldı. Dairenin kalbi olması amaçlanan mutfak ise, kullanıcının yemek pişirmeye olan tutkusunu yansıtmak için öne çıkarıldı. Fresklerle bütüncül bir ilişki kurmak amacıyla tasarlanan mobilyalarda, doğal malzemeler tercih edildi. Mutfakta koyu granit tonları ağırlıklı kullanılırken, banyoda daha açık tonlarda mermer mozaikler tercih edildi.

İki yatak odası, iki banyo ve Haliç manzaralı oturma odası konutun diğer kısımlarını oluştururken, evde neredeyse bir yüzyıl sonra yeni Levanten’ini buldu.